سرویس ورزش مشرق – زمانی در کشورهای پیشرفته قانونی تصویب شد که باشگاه‌های ورزشی نباید زیر نظر دولت باشند. آن زمان چنین روزهایی را می‌دیدند که امروز ما در ایران خودمان شاهدش هستیم.
وزیر ورزش به عنوان رئیس مجمع دو باشگاه بزرگ کشور برای سرخابی‌ها مدیر می‌آورد و مدیر می‌برد. مدیرانی که شاید در عرصه‌هایی غیر از ورزش موفق باشند ولی بدون تجربه و آشنایی با این فضا کار را در دست گرفته و در نهایت با بدهی‌های میلیاردی روی دست باشگاه‌هایی با خاستگاه اجتماعی بالا (چیزی در حدود بیش از ۷۰ میلیون نفر) اوضاع وخیم قبلی را به بدتر از پیش از آن تبدیل کرده و در نهایت با یک حکم ممنوع المعامله شدن محکومیتی را تجربه می‌کنند که البته آن هم چندان برای شان دردسرساز نیست چون از طرق دیگر به رتق و فتق امورات روزمره شان می‌پردازند! دسته چک خواهر، دختر، برادر، پسر، همسر، داماد و غیره!
بیشتر بخوانید:
پایان تلخ ماجرای پاتوسی و استقلال
بازیکن به دردنخوری که با اخراج از استقلال آقای گل شد!
استقلالی‌ها ممنوع الخروج و معامله شدند
امروز بحث یکی از بازیکنان خارجی در باشگاه استقلال به شدت آشنا با مسائلی مشابه در سال گذشته در همین ایام است. در زمستان ۱۳۹۶ وقتی مامه بابا تیام به استقلال پیوست بلافاصله پس از یکی دو بازی مشخص شد گلزنی تمام عیار با هوش و فرصت طلب است. کارشناسان از مدیران باشگاه درخواست کردند قرارداد او را به جای ۶ ماهه، بیشتر تمدید کنند که پاسخ رسید او با استقلال قرارداد یک سال و نیمه دارد اما در اردیبهشت سال ۱۳۹۷ مشخص شد او می توانسته از این تیم جدا شود و جدا شد!
حالا و درست یک سال پس از آن ماجرا در زمستان ۱۳۹۷ آیاندا پاتوسی به استقلال پیوست و این بازیکن آفریقایی هم ظرف دو، سه بازی و حتی گلزنی در همان روزهای اول مشخص کرد بازیکنی قابل برای خط میانی استقلال است و… تکرار اتفاقات مشابه!
علی فتح اله زاده در گفت و گو با مشرق، در ارتباط با چرایی بروز چنین اشتباهاتی در ارتباط با به خدمت گیری بازیکنان خارجی اظهار داشت: «این ناشی از عدم آشنایی مدیران ورزشی ما با مدیریت حرفه‌ای و البته مدرن است».
وی افزود: «در مدیریت مدرن بخشی داریم تحت عنوان تحلیل از آینده که به روزها و ماه‌های پیش رو ربط پیدا می‌کند. اشتباه غلط ما در ایران این است که یا باید زمان حال را ببینیم یا در حال رسیدگی به اشتباهات قبلی‌ها باشیم. برای همین بود که در زمستان سال قبل که سه بازی از پاتوسی را دیدم به مدیریت باشگاه استقلال پیشنهاد کردم با او قرارداد بلند مدت تر ببندند ولی اعلام شد از این بابت جای نگرانی نیست و پاتوسی یک و نیم سال دیگر قرارداد دارد».
مدیرعامل اسبق باشگاه استقلال که آخرین قهرمانی این تیم در لیگ برتر نیز ۶ فصل پیش با مدیریت او کسب شده اضافه کرد: «شاید در همان برهه با هزینه‌ای ۲ میلیاردی می‌شد جلوی ضرر ۱۸ میلیاردی امروز را گرفت که به جای ۲ میلیارد حالا باید ۲۰ میلیارد تومان پرداخت شود تا قرارداد پاتوسی را تمدید کنند! وقتی با اعلام باشگاه اصلی این بازیکن، پاتوسی از اروپا یک میلیون دلار پیشنهاد دارد چطور می‌توان او را راضی کرد در خاورمیانه با نصف این پول توپ بزند؟».
وی خاطرنشان کرد: «در طول این سال‌ها بارها گفته‌ام استقلال و پرسپولیس ویترین هستند. تا پارسال تیام کجا بود؟ فوتبالیستی که ۹ ماه در خانه‌اش نشسته بود در استقلال درخشید و یک و نیم میلیون دلار ارزش پیدا کرد. این دو تیم در کل آسیا دیده می‌شوند و برای هر فوتبالیستی حکم سکوی پرتاب را دارند پس ما مدیران باید با مدیریت مدرن و تحلیل صحیح از آینده مانع از پرش بی موقع شان شویم».
نمونه مشابه این اتفاق البته به شکل عکس نه تنها در استقلال بلکه در باشگاه پرسپولیس رخ داده است. مدیریت باشگاه پرسپولیس بدون تدبیر و تحقیق لازم و به درخواست برانکو ماریو بودیمیر کروات را با قراردادی یک سال و نیمه به خدمت گرفت. بازیکنی که در همه این ماه‌ها تنها ۳ گل در لیگ برتر و لیگ قهرمانان آسیا و جام حذفی برای پرسپولیس زد و بیشتر اوقات نیمکت نشین بود! یا در همان استقلال جذب عجولانه الحاجی گرو و مارکوس نویمایر یا بویان نایدنوف که شکایت او و خطر کسر امتیاز از ناحیه این بازیکن هم استقلال را تهدید می‌کند!
در واقع این نگاه باید دو سویه باشد هم در حین عقد قرارداد باید تحلیلی صحیح از آینده داشت که اگر بازیکن خواسته‌های باشگاه را برآورده نکرد بتوان راحت از دستش خلاص شد و هم اگر بازیکن بهتر از چیزی بود که توقع می‌رفت حضورش را تمدید کرد. معادله‌ای بسیار ساده، هرچند که همین فرمول ساده نیز از سوی بیشتر مدیران فعلی رعایت نمی‌شود.
همین حالا و ظرف ۲۴ ساعت گذشته اسامی بیش از ۱۰ مربی را شنیدیم که به مدیران باشگاه پرسپولیس معرفی شده و یا مدیریت تیم با آنها در حال مذاکره است. این مذاکرات بدون تحقیق و معرفی کیلویی گزینه به باشگاه بزرگی مثل پرسپولیس از سوی دلالان فقط و فقط نشان دهنده ضعف بزرگ مدیریت در فوتبال ایران است و در این شرایط سخت اقتصادی و تحریم ضررهای چند ده میلیاردی و جبران ناپذیری به کشور و ورزش می‌زنند.
